СЕЛСКА МАЙКА
На майките, тези които
ни раждаха по нивите
Крачи селяка в полето
със мотиката на рамо,
а в цедилката детето
жално хленчи “Мамо! Мамо!”
Чакат нивите обрасли
с бурените от трънак.
“Боже! Колко са израсли?!
Мълчи сине! И… бъди юнак!”
Слънцето пече, изгаря –
клетата жена не спира.
Взе денят и да преваля,
а детето не прибира…
Как копае царевица -
някак странно се ослуша.
Песента на яребица
морна седна да послуша.
Васил Калфов, брой 1/2020
Няма коментари:
Публикуване на коментар